Eerste paar daagjes
Blijf op de hoogte en volg Loes
27 Oktober 2012 | Afghanistan, Konduz
Ondertussen ben ik nu een paar daagjes in Kunduz.
Dinsdag weggebracht naar Eindhoven waar het echt heelmerg druk was. Zo druk dat mijn collega's die er al waren, mij niet vonden en 20min in de stress hebben gezeten of ik nou wel zou vertrekken ;)
Na het appel, waar ik lekker zo ver mogelijk naar achteren ben gaan staan achter een paar lange mensen om zo min mogelijk op te vallen, ging het dan echt gebeuren: inchecken. Om vervolgens aan de anderre kant weer te moeten hangen en wachten (denk dat dat de toon van de uitzending zal gaan zijn: hangen en wachten)
We vlogen met de C17. Heb mij zelf de vlucht af zitten vragen hoe ik jullie het beste kan omschrijven hoe dat is... Het is een erg groot vrachtvliegtuig zonder aankleding. Er zijn geen ramen, aan het plafond en muren zie je alle bedrading lopen, achter je staat de vracht en is gewoon het laadruim, langs de muren zijn soort van stoeltjes (soort van he) en achteraan zijn een paar rijen echte stoelen. Na ong 7u waren wij op Masar e Sarif, waar wij eigenlijk zouden blijven een dag, maar toch te horen kregen door te gaan naar Kunduz. Kregen wij onze persoonlijke wapens en zouden we eigenlijk onze verplaatsingsuitrusting moeten krijgen die wij vorige maand al hadden ingeleverd. Maar helaas: die stond nog op Eindhoven. Dus een helm en scherfvest in bruikleen. Wij vlogen met een ander vliegtuigje dan de anderen, een klein duits vliegtuigje Itas. Wederom niks te zien en geen stoelen. Het militair zijn was echt goed begonnen. Om een uurtje of 9.30 (plaatselijke tijd. het tijdsverschil hier is +2 1/2 en met jullie wintertijd dus +3 1/2u) waren we goed en wel op Kunduz. De rest van de dag werdern we geleefd en dus niet geslapen. De eerste week moeten we ook in tenten, tot onze voorgangers weg zijn en wij hun kamers kunnen betrekken. Door een foutje van de HID lag ik op een mannentent. Toen ik mijn spullen er sochtends neerlegde was ik nog de enige. Maar aan het eind van de dag, viel mij op bij terugkomst in de tent, dat er iets niet klopte :p Ben helemaal niet preuts, maar om nou een week met snurkende en stinkende 7tal mannen een tent te delen... Dus heb ik op een slaapmatje in een kantoortje geslapen van Movcon. Bij de welkomsborrel (alcoholvrij natuurlijk) kwam ik aan de praat met allerlei mensen. Vooral lui van het Corps, die gelijk enthousiast worden als ze een vrouw zien en dan ook nog eens van de marine.. Hahaha voordeel: er werd een matrasje geregeld en ik heb geslapen als een prinses op een prive kantoortje, met matras en beddegoed geleend van een topper collega. Want dat had ik nog niet verteld, maar er was geen beddegoed meer en aangezien wij onze verplaatsingsuitrusting waar de slaapzak ook in zit, hadden wij echt helemaal niks om in te slapen.
Nu zijn wij vooral heel druk met mensen ontmoeten, de weg vinden op het grote kamp en praten over hoe wij dingen willen.
Dat ik de hele dag in zo'n vlekkenpak loop is heel gewoon en dat er een wapen om mijn been hangt, voelt ook als de normaalste zaak van de wereld. Heel apart om dat zo snel gewoon te vinden. Heb al ff een rondje gerend rond het kamp, weliswaar binnen de muur natuurlijk. Veel stof, maar verder goed te doen. De temperatuur is nu nog prima. Ik zou het graag zo houden, maar ben vast voorbereid op dat het zo kan omslaan en het erg bagger gaat worden. Nu nog zo veel mogelijk genieten van deze 25graden dus.
Internet ligt er best vaak uit, maar als het het doet is het prima. Bellen gaat met wat vertraging en word je af en toe eruit geknikkerd, maar ips wel gratis (hollander) Ik bel dan ook elke dag met huis. Vind het echt super dat dat kan, ben ik toch een beetje nog bij jullie pap en mam :D Jammer dat Isa nog niet online is.
Ik ga weer even wat doen, moet naar een dagelijkse update van de staf. Ben benieuwd!
Dinsdag weggebracht naar Eindhoven waar het echt heelmerg druk was. Zo druk dat mijn collega's die er al waren, mij niet vonden en 20min in de stress hebben gezeten of ik nou wel zou vertrekken ;)
Na het appel, waar ik lekker zo ver mogelijk naar achteren ben gaan staan achter een paar lange mensen om zo min mogelijk op te vallen, ging het dan echt gebeuren: inchecken. Om vervolgens aan de anderre kant weer te moeten hangen en wachten (denk dat dat de toon van de uitzending zal gaan zijn: hangen en wachten)
We vlogen met de C17. Heb mij zelf de vlucht af zitten vragen hoe ik jullie het beste kan omschrijven hoe dat is... Het is een erg groot vrachtvliegtuig zonder aankleding. Er zijn geen ramen, aan het plafond en muren zie je alle bedrading lopen, achter je staat de vracht en is gewoon het laadruim, langs de muren zijn soort van stoeltjes (soort van he) en achteraan zijn een paar rijen echte stoelen. Na ong 7u waren wij op Masar e Sarif, waar wij eigenlijk zouden blijven een dag, maar toch te horen kregen door te gaan naar Kunduz. Kregen wij onze persoonlijke wapens en zouden we eigenlijk onze verplaatsingsuitrusting moeten krijgen die wij vorige maand al hadden ingeleverd. Maar helaas: die stond nog op Eindhoven. Dus een helm en scherfvest in bruikleen. Wij vlogen met een ander vliegtuigje dan de anderen, een klein duits vliegtuigje Itas. Wederom niks te zien en geen stoelen. Het militair zijn was echt goed begonnen. Om een uurtje of 9.30 (plaatselijke tijd. het tijdsverschil hier is +2 1/2 en met jullie wintertijd dus +3 1/2u) waren we goed en wel op Kunduz. De rest van de dag werdern we geleefd en dus niet geslapen. De eerste week moeten we ook in tenten, tot onze voorgangers weg zijn en wij hun kamers kunnen betrekken. Door een foutje van de HID lag ik op een mannentent. Toen ik mijn spullen er sochtends neerlegde was ik nog de enige. Maar aan het eind van de dag, viel mij op bij terugkomst in de tent, dat er iets niet klopte :p Ben helemaal niet preuts, maar om nou een week met snurkende en stinkende 7tal mannen een tent te delen... Dus heb ik op een slaapmatje in een kantoortje geslapen van Movcon. Bij de welkomsborrel (alcoholvrij natuurlijk) kwam ik aan de praat met allerlei mensen. Vooral lui van het Corps, die gelijk enthousiast worden als ze een vrouw zien en dan ook nog eens van de marine.. Hahaha voordeel: er werd een matrasje geregeld en ik heb geslapen als een prinses op een prive kantoortje, met matras en beddegoed geleend van een topper collega. Want dat had ik nog niet verteld, maar er was geen beddegoed meer en aangezien wij onze verplaatsingsuitrusting waar de slaapzak ook in zit, hadden wij echt helemaal niks om in te slapen.
Nu zijn wij vooral heel druk met mensen ontmoeten, de weg vinden op het grote kamp en praten over hoe wij dingen willen.
Dat ik de hele dag in zo'n vlekkenpak loop is heel gewoon en dat er een wapen om mijn been hangt, voelt ook als de normaalste zaak van de wereld. Heel apart om dat zo snel gewoon te vinden. Heb al ff een rondje gerend rond het kamp, weliswaar binnen de muur natuurlijk. Veel stof, maar verder goed te doen. De temperatuur is nu nog prima. Ik zou het graag zo houden, maar ben vast voorbereid op dat het zo kan omslaan en het erg bagger gaat worden. Nu nog zo veel mogelijk genieten van deze 25graden dus.
Internet ligt er best vaak uit, maar als het het doet is het prima. Bellen gaat met wat vertraging en word je af en toe eruit geknikkerd, maar ips wel gratis (hollander) Ik bel dan ook elke dag met huis. Vind het echt super dat dat kan, ben ik toch een beetje nog bij jullie pap en mam :D Jammer dat Isa nog niet online is.
Ik ga weer even wat doen, moet naar een dagelijkse update van de staf. Ben benieuwd!
-
27 Oktober 2012 - 10:25
Margret:
He Loes
leuk dat wij zo kunnen lezen hoe het met je gaat daar in verweggiestan .....zet hem op daar en hou je goed .....!!!! liefs uit Hengelo xxx -
27 Oktober 2012 - 10:47
Madeliefste:
Lieve Loessa, Ben zo trots op je dat je dit allemaal durft. Merk dat ik tranen in mn ogen krijg. Xxxxx ps je schrijft heel leuk hoor dus tis geen tranen omdat t niet te lezen is ;) -
28 Oktober 2012 - 15:33
Marjo:
Hoi Marloes.
Leuk het een en ander te lezen hoe het er allemaal aan toegaat.
Lekker makkelijk zo'n pak en hoef je tenminste niet te denken wat je nou eens aan zal doen.
Gr. Marjo -
28 Oktober 2012 - 15:34
Marjo:
Leuk het een en ander te lezen hoe het er allemaal aan toegaat.
Lekker makkelijk zo'n pak en hoef je tenminste niet te denken wat je nou eens aan zal doen.
Gr. Marjo -
30 Oktober 2012 - 20:38
Linda Vis:
Lieve Loes,
Helemaal leuk om van je te lezen. Hoop dan ook dat je met regelmaat kan schrijven.
Super veel succes en blijf vooral fit, dus ook in de wintertijd "'gewoon"' trainen.
Schaatsen mee!! Of stuur ik ski's op??
Liefs en dikke kus.
Loek (vind het echt super stoer wat je doet) (ik natuurlijk ook)
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
