mijn eerste keer.... :-(
Door: Loessie
Blijf op de hoogte en volg Loes
01 Maart 2007 | Brazilië, Pôrto Seguro
Ik wilde het toch even vertellen. We zijn gisteren bestolen. We waren bij het busstation geweest om een buskaartje te kopen voor de bus van vanavond. Terug liep er een lange jongen achter mij en ik had er gelijk al geen goed gevoel bij. Dus ging meer naar rechts zodat hij mij niet aan die kant kon passeren aangezien ik mijn tas met ons geld en mijn camera droeg. Het stomme is dat ik verder niks deed ondanks mijn intuitie. Vervolgens waren we wat aan het kletsen en ineens greep hij vanachter mijn tas en trok hem kapot (het Peruaanse tasje) en rent heel hard de heuvel over naast de weg. Echt ik trok helemaal weg, kon alleen maar aan mijn camera denken (we hadden toevallig net die dag de foto´s op een cd gebrand). Dus ik ging achter hem aan op mijn slippertjes. Hij was alleen zo groot (lang niet breed) dat hij binnen 3 stappen de heuvel op was en ik moest klimmen. Daarboven heb ik mij eerst georienteerd en toen ik meer mensen zag ben ik als een gek achter hem aangegaan. Heb nog nooit zo hard gerend op slippers. Wat was ik kwaad op die gast. Hij dacht blijkbaar dat hij het al binnen had want hij was gaan wandelen maar toen hij mij die heuvel af zag rennen schrok hij en rende hard weg. Ik bleef hem achterna gaan en roepen naar mensen voor hulp dat hij mijn tas had etc, maar natuurlijk helpt niemand. Uiteindelijk kwamen we weer in het dorp en daar kwam een man naar buiten die het zag en die ging de politie bellen en heb ik een auto aangehouden om er zo achter aan te gaan. Maar dat mens (grr vrouwen) in die auto was zo traag dat ik hem uit het oog verloor. Ik baalde zo erg want ik was er zo dichtbij. Kwam ineens die meneer die naar buiten was gegaan aangelopen met mijn tas en portemonnee. De jongen was blijkbaar zo geshoked en geschrokken dat ik maar achter hem aan bleef rennen( was hij vast niet gewend) dat hij de tas heeft weggegooid met mijn camera er nog in en de portemonnee gooide hij ook weg nadat hij er geld uit heeft gepakt. Onze dure buskaartjes zaten er nog in en zelfs het verstopte geld. Dus hij heeft maar erg weinig er aan over gehouden en dat zelfs gebruikt om met een taxi te ontkomen. De meneer bleek een buitenlander te zijn die in Porto Seguro is gaan wonen. Ik was zo blij!!!!!!!! Gewoon niet te beschrijven.
Alleen daarna komt het besef dat ik dus Lotte had achtergelaten omdat die niet zo snel is. Ik ben terug gegaan naar het hostel om mijn kapotte tas achter te laten en daarna Lotte te gaan zoeken. Maar goed, waar moet je dan beginnen. Ik rond lopen toen dacht ik dat ik maar beter terug kon gaan en gewoon wachten bij het hostel. Daar kwam inderdaad een helemaal oversture Lotte aan. Zij was boven op de heuvel gekomen en had mij al niet meer gezien. Vervolgens is ze gaan roepen en hulp proberen te halen bij het busstation, maar die waren niet zo behulpzaam. Wel is nog iemand in een toren geklommen om te zien of ze mij zagen en heeft iemand de politie gebeld maar die vroegen aan Lotte of die gast een mes of een pistool had. Toen was Lotte een beetje in paniek geraakt. Uiteindelijk is zij door iemand terug gebracht naar het hostel met hetzelfde idee om daar maar te wachten.
De mevrouw van het hostel is met ons naar de politie gegaan. Gelukkig maar want zij spreken geen Engels. We zijn maar 70 real ( dat moet je delen door 2.7, dus zeg maar 30 euro kwijt, dat was onze pot die wij elke dag maken om te kunnen eten en zonder steeds apart te hoeven betalen) Bij de politie hebben we veel meer gezegd aangezien de verzekering een eigen risico heeft dachten wij. Ik weet niet eens of ik wel ben verzekerd voor geld. Maar ik heb ook maar gelijk mijn mp3 speler opgegeven. Dus die kan dan eindelijk vervangen gaan worden (doet het nog steeds niet goed). Iedereen vond mij een held. Maar ik weet het niet goed. Ik ben wel heel rationeel en verstandig geweest door te orienteren en af te wegen om wel of niet te gaan, maar aan de andere kant..... Als ik aan de andere kant een Favela had gezien was ik hem echt niet achterna gegaan. Gelukkig is het goed afgelopen en heb ik dus alles terug. Het geld interesseert mij echt niks. Het is wel een fijn gevoel dat ik iig heb gedaan wat in mijn vermogen lag om te doen en niet zo´n slachtoffertje ben dat gaat huilen voor het verlies zonder er maar iets voor te hebben gedaan om het te voorkomen. Het vervelende is dat ik mij nu wel heel erg rot voel en steeds een naar gevoel heb over spullen bij mij te dragen. Ik hoop dat dat weer over gaat.
Om toch nog een beetje Lotte haar verjaardag te vieren zijn we ´s avonds naar een soort van strandclub gegaan om te dansen. Was erg leuk en een aardig gedachtenverzetje. Maar toch blijft het mij bezig houden. Ik baal er zo van. Het is mij nog nooit gebeurd!!!! En hoop het ook nooit meer mee te maken!
Denk je Rio zonder kleerscheuren te zijn ontkomen.... Het is vast de karma ivm de overreden hond....
Alleen daarna komt het besef dat ik dus Lotte had achtergelaten omdat die niet zo snel is. Ik ben terug gegaan naar het hostel om mijn kapotte tas achter te laten en daarna Lotte te gaan zoeken. Maar goed, waar moet je dan beginnen. Ik rond lopen toen dacht ik dat ik maar beter terug kon gaan en gewoon wachten bij het hostel. Daar kwam inderdaad een helemaal oversture Lotte aan. Zij was boven op de heuvel gekomen en had mij al niet meer gezien. Vervolgens is ze gaan roepen en hulp proberen te halen bij het busstation, maar die waren niet zo behulpzaam. Wel is nog iemand in een toren geklommen om te zien of ze mij zagen en heeft iemand de politie gebeld maar die vroegen aan Lotte of die gast een mes of een pistool had. Toen was Lotte een beetje in paniek geraakt. Uiteindelijk is zij door iemand terug gebracht naar het hostel met hetzelfde idee om daar maar te wachten.
De mevrouw van het hostel is met ons naar de politie gegaan. Gelukkig maar want zij spreken geen Engels. We zijn maar 70 real ( dat moet je delen door 2.7, dus zeg maar 30 euro kwijt, dat was onze pot die wij elke dag maken om te kunnen eten en zonder steeds apart te hoeven betalen) Bij de politie hebben we veel meer gezegd aangezien de verzekering een eigen risico heeft dachten wij. Ik weet niet eens of ik wel ben verzekerd voor geld. Maar ik heb ook maar gelijk mijn mp3 speler opgegeven. Dus die kan dan eindelijk vervangen gaan worden (doet het nog steeds niet goed). Iedereen vond mij een held. Maar ik weet het niet goed. Ik ben wel heel rationeel en verstandig geweest door te orienteren en af te wegen om wel of niet te gaan, maar aan de andere kant..... Als ik aan de andere kant een Favela had gezien was ik hem echt niet achterna gegaan. Gelukkig is het goed afgelopen en heb ik dus alles terug. Het geld interesseert mij echt niks. Het is wel een fijn gevoel dat ik iig heb gedaan wat in mijn vermogen lag om te doen en niet zo´n slachtoffertje ben dat gaat huilen voor het verlies zonder er maar iets voor te hebben gedaan om het te voorkomen. Het vervelende is dat ik mij nu wel heel erg rot voel en steeds een naar gevoel heb over spullen bij mij te dragen. Ik hoop dat dat weer over gaat.
Om toch nog een beetje Lotte haar verjaardag te vieren zijn we ´s avonds naar een soort van strandclub gegaan om te dansen. Was erg leuk en een aardig gedachtenverzetje. Maar toch blijft het mij bezig houden. Ik baal er zo van. Het is mij nog nooit gebeurd!!!! En hoop het ook nooit meer mee te maken!
Denk je Rio zonder kleerscheuren te zijn ontkomen.... Het is vast de karma ivm de overreden hond....
-
01 Maart 2007 - 15:46
Linds:
Hey lief vriendinnetje!
Wat heftig zeg! Vind dat je super goed gehandeld hebt, ben wel super blij dat het met jullie goed is afgelopen en elkaar weer gevonden hebt! Kan me voorstellen dat de schrik er goed in zit... Hoop dat je nare gevoel snel weg gaat. Ik vind je iig een HELD!
Vanuit enschede een dikke kus! x
-
02 Maart 2007 - 09:07
Hendriek:
HELD!
-
02 Maart 2007 - 16:43
Helma:
nou ik kreeg er hartkloppingen van toen ik het las, maar ben wel supertrots op je!!!
Ga nog lekker veel genieten. Dikke kus -
02 Maart 2007 - 19:36
Rob :
Training op je vakantie gaat je goed af.Met elkaar afsprekken helpt ook.Gauw vergeten en genieten(vergeet geen foto's tenemen.Ben blij dat het goed is afgelopen. Leuke reis verder. -
03 Maart 2007 - 00:54
Madeliefste:
Hahahaha... Loesaaa.. wat ben je een held.. Ik begrijp dat het heel vervelend was maar ik zie je in mijn gedachte al rennen ..op je slippertjes .. met een boos en verbeten hoofd.. zovan HOE DURFT IE!!
Hoop dat t niet nog eens gebeurd.
Dikke zoenen -
04 Maart 2007 - 15:46
Ingeborg:
Hey Marloes,
Wat een verhaal zeg, net een film! Pff... Gelukkig is het goed afgelopen. Je handelen is in ieder geval beloond. Logisch dat je een rotgevoel hebt, is ook niet niks! Hoop dat het snel afneemt en je weer lekker verder gaat met genieten!
Liefs Ingeborg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
