Laatste berichtje

Na een busrit van 24 uur zijn we aangekomen in Florianopolis. De bus was weer heerlijk....not. Normaal is het te koud in de bus, maar dat is iig beter dan dit. Blijkbaar hadden mensen lopen klagen over de kou en hebben de chauffeurs maar de verwarming aan gedaan. Moet je voorstellen, verwarming!!! Ik zat aan het raam, waarnaast op de grond de verwarming liep. Ik dacht al wat voel ik mij toch raar en toen ik mijn water wilde drinken was die wel erg warm. We hadden chocolade bij ons om de bus te overleven, maar die was natuurlijk gesmolten. Ik voelde mij al lekker beroerd (opgezette keel en verstopte buizen).
De grens overgang was wederom een makkelijker. Wat anders dan ik toch gewend was tot deze reis. We werden zelfs in rijen opgesteld van stoelnummers. Hahaha geen gedring dus en voorkruiperijen of mensen die hun loketje dicht doen om te gaan lunchen. Nee heel gestructureerd op je beurt wachten. Ik kreeg alleen een erg boos gezicht voor mij en zijn hoofd schuddend keek deze meneer in mijn paspoort. ´Waarom had ik geen verlaatstempel van Brazilie in mijn paspoort?` Ik in mijn beste Spaans uitleggen dat ze bij de douane in Iquazu dat niet nodig vonden ondanks dat ik er om had gevraagd. `Oh ja even vergeten dat ik nu weer voeten op Braziliaanse bodem had gezet en zij dus geen Spaans kunnen/ willen begrijpen`Grr. Met mijn allerliefste gezicht en maar zijn hoofdschudden proberen te negeren kreeg ik uiteindelijk toch mijn felbegeerde stempel en mocht ik het land in!!! Jeah ;-p
Lotte had natuurlijk vervolgens hetzelfde probleem en weer zat meneer hard met zijn hoofd te schudden, maar zij deed maar net alsof ze geen enkele taal sprak en kreeg druk naar mij wijzend haar stempel...
In Florianopolis was het aan het regenen, regenen en nog eens regenen. Op het busstation hebben we een geweldig appartement voor ons tweeen geregeld aan het strand en daar zitten we nu onze laatste dagen uit te zitten. Ondanks dat de weersvoorspelling pas weer beter weer voorspelde vanaf zaterdag, werden we vandaag (vrijdag) getrakteerd op een heerlijk zonnetje. Uitgerust met water voor een week en proviant voor misntens langer gingen wij naar het strand. Hier werden wij geconfronteerd met een Braziliaanse meneer die ons blijkbaar erg opwindend vond aangezien hij zich settelde half verscholen in de bosjes achter ons en zich maar ging aftrekken. Niks aantrekkende van de mensen die langs liepen of dat wij die dit niet zo konden waarderen. `Goh nee?´ ´Nee!!`. Tot ik op een gegeven moment wel een heel boos gezicht trok en een rot op gebaar maakte verdween hij zijn duim opstekend. Hmmm was het nou dat ik hem wegstuurde of was hij gewoon klaar met zijn daad? Maar niet bij stil blijven staan.
Na dus een zelfbevredigende Braziliaan te hebben doorstaan moesten we een ware zandstorm weerstaan. Oke een tijdje volgehouden (wat een mens ook al niet over heeft voor een beetje kleur om de mensen in Nederland te doen laten geloven dat ik het erg warm heb gehad deze 3 maanden.... :-S ) maar toen pastte het zand niet meer in mijn oren, ogen of mond, alles liep over. Ach ja het werd toch al wat kouder en mijn huid trok toch wel een beetje. Maar ik BEN verkleurd. Hihihihihihi.

Maandag gaan we met de nachtbus naar Sao Paulo. Zodat we daar ´s ochtend brak aankomen, na wederom 12 uur in een bus te hebben gehobbeld, en gelijk door gaan naar het vliegveld om onze laatste uurtjes daar te spenderen, in de hoop dat ons te kunnen douchen en vertoonbaar maken om ons groots entree op Nederlandse bodem te kunnen maken 14 uur later. Jeetje en dan klaag ik al dat ik 2 1/2 uur in de trein moet zitten naar mijn ouders.

Nog even wat foto´s op de site gezet en dan is bij deze de site gesloten!!!