Watervallen en Argentinie

Na een busreis van hel zijn we toch nog bij onze allerlaatste bestemming aangekomen in Brazilie: Foz de Iquazu. Of te wel de stad om bij de geweldigste watervallen te komen ter wereld. Althans dat beweren ze weer hier.
De busreis zou normaal 26 uur duren,wat natuurlijk al lang is. Wij zaten helaas voor een indiaanse vrouw met een baby en een ventje van een jaar of 2 denk ik. De baby heeft niet anders gedaan dan gekrijst niet stil te krijgen he. Daarna moest het natuurlijk ook nog een aantal keren poepen. Het broertje vond het, naast het ons pesten en steeds aan ons zitten,toen ook nodig om te laten zien dat hij nog beter, meer en vieze kan schijten dan zijn babyzusje. Nou hij wint hoor!!!! Echt niet te harden. Volgens mij had hij de hele stoel ondergescheten. Jezus dit komt mijn kinderwens echt niet ten goede!
Tot overmaat van ramp,ging eerst de airconditioning stuk en werden we bijna vergast door de rook die het nu naar binnen blies. Een heel stuk hebben we toen met deur open gereden tot dat we bij een garage kwamen. Oke prima, kan gebeuren, liever niet maar oke... Helaas hoeveel pech kan je hebben: ineens gingen we wel heel erg langzaam rijden. Ben ik door de spiegel van de chauffeur naar buiten gaan kijken wat er nou aan de hand was, het wiel zag er wel heel vreemd uit, want het stak naar buiten. Oke, we waren echt in the middle of nowhere, dus reden we maar een tijdje heel voorzichtig verder tot we bij een busstationnetje kwamen waar we allemaal gedropt werden en de bus verdween met onze bagage. Wachten, nog meer wachten en nog meer wachten. Hmm waar is nou dat Braziliaanse temperament? Iedereen bleef maar rustig. Tot na 3 1/2 uur men toch wat ongeduldig werd en maar eens ging bellen. De bus was nog steeds niet gemaakt en we moesten nog maar wachten. Uiteindelijk kregen we 3 real om wat te drinken te halen en zou de bus over 1 uurtje klaar zijn. Natuurlijk duurde dat nog wat langer, maar hij kwam uiteindelijk gemaakt en wel terug. Door alle vertraging misten we de bus vanaf het punt waar we over moesten stappen en moesten we de nacht doorbrengen op het busstation (het was middernacht). Lotte vond het allemaal erg spannend en heeft de wildste verhalen opgehangen terwijl ik alleen maar wilde slapen. Ws als je haar site leest zijn we bijna overvallen, beroofd en verkracht maar gered door stoere mannen.
Gelukkig waren de Watervallen het waard!!!!! Wauw wauw wauw. Ik ga het maar niet eens proberen te verwoorden. Ik doe er wat fotos bij, en daar moeten jullie het maar mee doen. In het echt is het nog 10x zo indrukwekkend!!!! Jammer genoeg hadden we veel regen en was het daardoor koud en mistig.
s Avonds de grens over naar Argentinie om ook die kant te bekijken. We wilden eigenlijk ook een dagje naar Paraquay want daar schijn je goedkoop electronica te kunnen shoppen, maar door het stomme Pasen (niks aan als je niet thuis bent) is alles gesloten en dus niks te beleven. Ik heb nog nooit zo'n soepele grensovergang meegemaakt. Het ging snel en makkelijk. En echt wat voel ik mij weer thuis. Zo stom het is maar een paar kilometer maar ik heb echt het idee alsof ik nu pas weer in Zuid Amerika ben. Het is zo'n ander sfeertje. Dit is weer echt waarom ik ooit verliefd ben geworden op Latijns Amerika. Het lijkt wel of Brazilie niet in dat werelddeel ligt. Heel vreemd en eigenlijk ook niet echt uit te leggen wat het dan nou is. Argentinie is meteen ook weer toeristische en dus gezelliger met allemaal backpackers en heeft normale mode en leuke winkeltjes, nog betere koers voor de euro, heerlijk eten en niet onbelangrijk: lekkere wijn. Wij hebben dan ook alweer de nodige wijn naar binnen gewerkt. En het allermooiste: mijn bankpas doet het weer!!!! Ik kan weer pinnen en ben niet meer afhankelijk van Lotte. Wat voel ik mij weer vrij!
Ja ik kijk wel uit naar de rest van dit land! De Argentijnse kant van de watervallen waren zelfs nog mooier dan de Braziliaanse kant, dat komt omdat je er dichterbij kan komen. In Brazilie heb je een breder zichtveld en in Argentinie sta je dichterbij de watervallen. Zij hebben het ook leuker gemaakt voor de toeristen doordat we door het park moeten lopen en activiteiten kunnen doen zoals met een speedboot onder een van de watervallen. Dat hebben wij dus ook gedaan. Zeik en zeik nat was ik. Ook al had ik een soort van een regenjas aan (kwaliteit nul) Gelukkig was het toen wel droog en warm.
Vanavond weer met een nachtbus voor 26 (jaja we proberen het gewoon weer opnieuw, wat een lef he)uur naar Salta, het noorden van Argentinie in de Andes.
Nou mensen volgens mij wordt het allemaal alleen nog maar steeds leuker en beter. Helaas alleen gaat de tijd nu wel heel erg snel, nog maar ongeveer 3 weken...