Brasil lalalalalalalala

Zo pff na al vertraging te hebben opgelopen op Schiphol, kreeg ik toch al een beetje doembeelden van mijn allereerste reis waarin ik ook vertraging opliep in Amsterdam en daardoor niet meer in mijn aansluitende vliegtuig naar Lima mocht in Madrid. Als reden werd er toen opgegeven dat mijn bagage dan niet het vliegtuig zou hebben gehaald. Grr mooi dus wel, die was dus zoek in Lima. Dit wilde ik Lotte liever besparen op haar allereerste reis. Gelukkig met wat rennen hebben we het vliegtuig van Zurich naar Sao Paulo gehaald. Lotte zat naast een grote dikke Rabijn en ik naast een jongen die alleen Frans wilde praten als hij al sprak. Gelukkig heeft een lieve stewardess die wel Frans sprak geregeld dat wij konden ruilen. De stoelen zaten niet lekker, te hard en konden amper naar achteren. Nadat ik een muurtje had gebouwd van al mijn handbagage kon ik in ieder geval mijn hoofd kwijt. Met wat turbulentie (wat mij deed denken aan mijn eigen bed wanneer ik weer een vreemde enge ervaring heb van vage dingen) en een vliegtuig dat na 3 uur toch wel gaat ruiken als Buffy, leek het net als of ik thuis was. Hmmm ik voel mij al op mijn gemak.

2 Uur voor landen werd het uitzicht geweldig. Een opkomende zon, groene bergen en de kustlijn van Brazilie. Jippie. Helaas een meneer in een andere rij kon de zon wat minder waarderen. Hij kon zijn favoriete televisieprogramma niet op het schermpje zien door de zon uit ons raampje. Dit lostte hij op door met een make-up spiegeltje de zon te weerkaatsen in mijn ogen. Goh goh wat leuk. Toen ik vriendelijk vroeg waarom hij dat nou deed, was zijn allervriendelijkste antwoord dat ik dan nu wist hoe vervelend die zon was. Nou ja zeg. Ik had het gordijntje al wat verder dicht gedaan zodat de zon niet in hun ogen scheen. Toen ik dan ook niet het gordijn nog verder weg wilde doen werd hij toch ietwat erg geirriteerd en heeft snel hulp ingeroepen van een eeuwig glimlachende steward. Ik zag de gewapende marechaussee ons al opwachten op Sau Paulo en heb mij dus maar gewonnen gegeven. Weg uitzicht...sniksnik. Niet nadat ik hem nog even een tijdje heb lopen beklagen in het Nederlands hoor. :-P

Nou dan Sao Paulo. Blgblgblg. Geen andere woorden voor. Gelukkig gaan wij vandaag (zo) met de bus richting de kust. Weg uit deze stad die alleen uit winkels bestaat. Gelukkig zijn de mensen niet vervelend. Er wordt niet de hele tijd om een taxi geroepen en aan je gezeten. Dat is wel zo prettig. Helaas regent het vandaag. Hopelijk straks niet meer.

Met mijn spaans kan ik het wel op mijn buik schrijven. Portugees is toch wel heel anders. De mensen lijken (of doen net alsof) mij niet te begrijpen en ik begrijp hun echt helemaal niet. Zelfs fruit heeft compleet andere namen dan in het spaans. Pff lastig hoor.

Even voor de liefhebbers: het is hier 31 graden!!! Oh ja en maar 3 uur vroeger.

Dikke kuzzzzzzz